Kim jest Sygnalista?

Art. 6 Ustawy o Ochronie Sygnalistów stanowi fundamentalne postanowienie, określając moment od którego sygnalista uzyskuje ochronę przewidzianą w przepisach. Ochrona ta jest gwarantowana od chwili dokonania zgłoszenia lub ujawnienia publicznego, jednak pod pewnymi warunkami.

Uzasadnione podstawy: Kluczowym elementem jest wymóg, aby sygnalista miał „uzasadnione podstawy” sądzić, że informacje, które przekazuje, są prawdziwe. To oznacza, że ochrona nie obejmuje osób, które celowo zgłaszają nieprawdziwe informacje. Pod pojęciem „uzasadnione podstawy” należy rozumieć, że sygnalista działał w dobrej wierze, tj. na podstawie dostępnych mu informacji miał racjonalne podstawy do uznania ich za prawdziwe.

Informacja o naruszeniu prawa: przedmiotem zgłoszenia lub ujawnienia publicznego musi być informacja o naruszeniu prawa, co stanowi kluczowy warunek uzyskania ochrony przewidzianej w ustawie.

Zakres ochrony: Rozdział 2 Ustawy o Ochronie Sygnalistów szczegółowo opisuje zakaz działań odwetowych oraz środki ochrony. art. 12 ust. 1 ustawy wprowadza szczegółowy katalog działań, które stanowią formę niedozwolonych działań odwetowych wobec sygnalisty, zatrudnionego na podstawie stosunku pracy. Przepis ten ma na celu zapewnienie kompleksowej ochrony przed działaniami odwetowymi, które mogą przejawiać się zarówno w zakresie nawiązania, trwania, jak i zakończenia stosunku pracy.

Odpowiedzialność pracodawcy: Ważnym elementem jest przeniesienie ciężaru dowodu na pracodawcę, który musi udowodnić, że podjęte działania nie miały charakteru odwetowego (art. 12 ust. 3).