Dziecko jako Pacjent Małoletni
My – dzieci, też mamy prawa!

Status prawny dziecka w Polskim prawie cywilnym
Dziecko w prawie cywilny materialnym, będąc osobą fizyczną, traktowane jest jako podmiot praw i obowiązków. Podstawowymi aktami prawnymi regulującym sytuację prawną dziecka na gruncie prawa cywilnego są Kodeks cywilny oraz Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Osobą fizyczną jest człowiek od chwili urodzenia, natomiast dziecko poczęte, ale jeszcze nienarodzone, określane jest pozaustawowo mianem nasciturusa (od łac. nasciturus – mający się urodzić).
Z chwilą urodzenia dziecko uzyskuje zdolnością prawną, co wynika z art. 8 § 1 k.c., który przewiduje, że każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną. Zdolność prawna jest kategorią materialnego prawa cywilnego i podstawowym atrybutem każdej osoby fizycznej. Oznacza możność bycia (stania się) podmiotem praw i obowiązków z zakresu prawa cywilnego.
Pełnoletniość w świetle prawa cywilnego
W myśl przepisów Kodeksu cywilnego pełnoletniość osiąga osoba, która skończyła 18 lat (art. 10 § 1 k.c.). Od tej zasady istnieje wyjątek, który umożliwia małoletniemu (osobie poniżej 18. roku życia) nabycie statusu osoby pełnoletniej poprzez zawarcie małżeństwa (zgodnie z art. 10 k.r.o.). Celem tego przepisu jest ujednolicenie statusu prawnego obojga małżonków. Upełnoletnienie przez małżeństwo ma charakter trwały i nieodwracalny, co oznacza, że późniejsze unieważnienie małżeństwa, rozwód, czy separacja nie wpływają na nabyty już status pełnoletniego (art. 10 § 2 zd. 2 k.c.). Zasadniczo małżeństwo mogą zawierać osoby, które ukończyły 18 lat, jednak sąd opiekuńczy może wyrazić zgodę na zawarcie małżeństwa przez kobietę, która ukończyła 16 lat, jeżeli przemawiają za tym ważne powody, a małżeństwo będzie zgodne z dobrem zakładanej rodziny (art. 10 § 1 k.r.o.).

W świetle Prawa
Regulacje dotyczące zgody na świadczenia zdrowotne w kontekście pacjentów małoletnich i osób niezdolnych do samodzielnego wyrażania zgody
Dostęp do świadczeń zdrowotnych dla dzieci posiadających status uchodźcy i ochronę uzupełniającą
Podstawą prawną gwarantującą dzieciom dostęp do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych jest Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. 2024 poz. 1222).
Art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy rozszerza prawo do korzystania z publicznych świadczeń zdrowotnych na dzieci poniżej 18. roku życia, w zależności od ich statusu obywatelskiego, sytuacji prawnej i miejsca zamieszkania. Prawo to obejmuje dzieci posiadające obywatelstwo polskie, dzieci, które uzyskały status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, oraz dzieci, które otrzymały zezwolenie na pobyt czasowy w związku z określonymi okolicznościami. Ponadto, dostęp do świadczeń mają także dzieci pobierające świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658), jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego UE lub EFTA lub Zjednoczonego Królestwa.
Ciekawe materiały i materiały do ściągnięcia:
Karta Praw Dziecka
W październiku 2018 roku Rzecznik Praw Dziecka wraz Rzecznikiem Praw Pacjenta opracowali, opierając się na Europejskiej Karcie Praw dziecka w Szpitalu, Kartę Praw Dziecka-Pacjenta, która została przekazana do wszystkich szpitali dziecięcych w Polsce. Przedruk Karty i jednocześnie plakat, który powinien wisieć na każdym oddziale dziecięcym – poniżej.
Karta Praw Dziecka
Autor: Prawnik z Kancelarii Prof. Doroty Karkowskiej – Mateusz Ficygowski
https://kancelariakarkowska.pl/
https://kancelaria-karkowska.pl/zespol-kancelarii-karkowskiej/
Niniejszy artykuł nie stanowi porady prawnej, a jest jedynie informacją przybliżającą wskazaną w nim problematykę. Udzielenie porady prawnej wymaga poznania stanu faktycznego w indywidualnej sprawie